ரோஸ்

இந்தாள் ஒரு துருக்கி ஆய்வாளராம். இலங்கை இனப்பிரச்சனையை ஆராய்ந்திருக்கும் வல்லமையோ கொடுமை.

கையிலே நாலு புத்தகங்களை வைத்துக்கொண்டு ஆராய்விலே அவர் ஆனி மாதம்வரை கண்டதிலே, இலங்கை இனப்பிரச்சனையிலே அரசு பற்றி வன்முறையிலே ஒரு குறையும் சொல்லவில்லை.

பாவி பயல் உப்சலா பல்கலைக்கழகத்திலே இரண்டு நடை நடந்து பேராசிரியர் பீற்றர் ஸால்க்கிடமாவது கேட்டிருக்கலாம். நோர்வே சமாதானம் பேசும் குழுவின் பிரதிநிதியிடமாவது கேட்டிருக்கலாம். இந்த அரைகுறை ஆராய்ச்சிக்கெல்லாம் நிதி! இதுக்கு குமுதம் ரிப்போட்டர் தொடரே பரவாயில்லையென்று தோன்றுகிறது.

His limited References tell his research limitations. someone has to write to him educating the facts.

Violence As A Catalyst Or An Obstacle For Peace: The Case of Sri Lanka
Bahar BASER, Uppsala University

Does a ceasefire bring a complete end to violence? A ceasefire is neither surrender nor a victory. It is an agreement, as proof of the conflicting sides’ will to stop violence for a certain period of time, however it does not guarantee that there is no turning back to arms. A peace process, starting with the ceasefire agreement, might be completed if all things go well and violence may be eliminated from the scene. On the other hand, as recent research proved, violence and peace processes are not mutually exclusive and as peace process begin, violence does not immediately or automatically stop. (Höglund: 2005) It is also not surprising that peace processes are ended by out-breaks of violence as a result of various reasons given by the opponents. One way or another, in today’s conflicts violence is an inevitable part of the peace processes and Sri Lanka is a good example of how peace negotiations in civil war situations can be hard to pin down.



full research paper can be read at
http://www.turkishweekly.net/article/282/violence-as-a-catalyst-or-an-obstacle-for-peace-the-case-of-sri-lanka.html

Labels: limited knowledge, researchers